به گزارش خبرگزاری حوزه، مرحوم آیت الله محمدعلی ناصری از اساتید اخلاق حوزه در یکی از دروس اخلاق خود به موضوع «رابطه محبت الهی نسبت به انجام واجبات و ترک محرمات بندگانش» پرداختند که متن آن بدین شرح است:

در مورد رابطه و محبت خداوند متعال نسبت به انسان کتاب های فراوان نوشته شده است. خداوند به طور صریح در ۲۲ آیه قرآن به محبت خود نسبت به بندگان و در ۱۳ آیه به مذمت خود نسبت به ظالم، کافر، خائن و کسی که علنا گناه کند، اشاره می کند.

رابطه ی بین ما و خدا مانند رابطه‎‏ی خالق و مخلوق، علت و معلول، صانع و مصنوع است.

خداوند ما را برای بهره مندی از حیات ابدی، عنایت ها، ناز و نعمت ها خلق کرده نه برای سختی و عذاب.

دنیا پلی برای رسیدن به آخرت و تجارت برای کسب زاد و توشه ی آخرت است. انسان که به دنیا می آید پاک است و زمانی که کودک از دنیا می رود، پاک از دنیا می رود، اما هرچه می گذرد گناه بر گناه افزوده می شود البته این گناه نیز با توبه به درگاه خداوند متعال پاک می شود، شاهدان نیز فراموش می کنند.

درهای رحمت و بخشش الهی همیشه باز است، اگر کوتاهی کنیم تقصیر ماست.

«یَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍ مُحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَیْنَهَا وَ بَیْنَهُ أَمَدًا بَعِیدًا وَ یُحَذِّرُکُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ». روزی که هر شخصی هر کار نیکو کرده همه را پیش روی خود حاضر بیند و نیز آنچه بد کرده؛ آرزو کند که ای کاش میان او و کار بدش به مسافتی دور جدایی بود! و خداوند شما را از (عقاب) خود می‌ترساند، و خداوند در حق بندگان بسی مهربان است.

همه می گوییم که خدا را دوست داریم اما دوست داشتن خدا تنها با طاعتش است.

زمانی که بگوییم خدا را دوست داریم و خلاف حرفش عمل کنیم، دروغ است.

امیرالمومنین علی علیه السلام فرمودند: «عَلامَۀُ الحُبّ ذکرُ مُداوِمُه».کسی که دیگری را دوست دارد مرتب اسمش، اخلاقیات و کارهایش را می گوید، در هنگام عبادت انس می‌گیرد، درد و دل می کند، از عبادت لذت می برد، کمال اشتیاق را دارد. نه اینکه ادای فریضه واجب باشد. با انس می شود از نماز و قرآن خواندن لذت برد.

حضرت حق تعالی می‌فرمایند اگر می خواهی با من صحبت کنی نماز بخوان اگر می خواهی من با تو صحبت کنم قرآن بخوان.

امام علی (ع) می‌فرمایند: «عَلیکَ بِذِکرِ اللّه ِ فإنّهُ نورُ القلوبِ». بر تو باد ذکر خدا که آن روشنایی دلهاست.

ذکر خدا سبب منور شدن قلب می‌شود.

حضرت شعیب علیه السلام روزی آنقدر گریه کرد که کور شد، خداوند او را شفا داد. بار دیگر آنقدر گریه کرد که کور شد، باز خدا او را شفا داد. بار سوم خدا از او علت گریه اش را پرسید و فرمودند اگر از ترس جهنم است، تو را از جهنم ایمن کردم؛ اگر به طمع بهشت است، بهشت را برایت عطا کردم دیگر گریه نکن.

حضرت شعیب فرمود: گریه من نه برای ترس از جهنم است نه طمع به بهشت بلکه گریه من برای تو و دوست داشتن توست. حضرت حق فرمودند حال که به این دلیل گریه می کنی کلیم خودم (حضرت موسی) را می فرستم تا خدمتگزارت باشد.

شخصی نزد پیامبر اکرم(ص) آمد و گفت یا رسول الله من فقط نمازهای واجب را می خوانم و فقط در ماه رمضان روزه می گیرم، وضعیت مالی خوبی هم برای دستگیری از فقرا و احسان و انفاق ندارم بعد از مرگ جایگاهم کجاست؟

حضرت تبسم کردند و فرمودند: با چند شرط بعد از مرگ با من محشور می شوی و اعمالت را خدا قبول می‌کند.

۱. قلبت را از دو چیز پاک نگه دار؛ یکی خیانت و دیگری حسد.

۲. زبانت را از دو چیز نگه دار: غیبت و دروغ.

۳. چشمت را از دو چیز پاک نگه دار: نامحرم و نگاه با حقارت.

اگر انسان به دیگری خیانت نکند به او نیز خیانت نمی‌شود.

زنی به شوهرش فخر عفت و عصمت خود را داد. شوهرش گفت عفت و عصمت تو از من است، چون تا به حال به کس خیانت نکرده ام کسی به من خیانت نکرده است. چند روز بعد زن از بیرون خانه آمد درحالیکه عصبانی بود، همسرش علت را جویا شد و زن گفت که شخصی چادرم را کشیده است. مرد گفت چون من چادر کسی را کشیده ام چادر تو را کشیده اند. دنیا دار مکافات است، اگر خیانت کنی خیانت می بینی.

آدم حسود دشمن خداست؛ چون می گوید فلانی لیاقت این نعمت را ندارد و دشمن بنده خداست؛ چون می‌خواهد آسیبی به بنده برساند.

غیبت باعث می‌شود که اعمال نیک غیبت کننده در نامه عمل غیبت شونده نوشته شود. یکی از علما می گفت که هر موقع دلم جوش میزد که غیبت کنم، غیبت پدر و مادرم را می کردم، تا اعمال نیکم در نامه عمل پدر و مادرم ثبت شود نه کس دیگر.

روزی به گوش عالمی می رسد که فلانی در مجلسی غیبت تو را کرده است، عالم نیز شب طبقی پر از هدایا برای شخص غیبت کننده می‌فرستد. شخص تعجب می‌کند، چند روز بعد که عالم را می بیند از او تشکر می کند و علت هدایا را جویا می شود. عالم میگوید: شنیدم غیبتم را کردی و اعمال نیکت را به من دادی من هم به پاس تشکر اینها را برایت فرستادم.

خداوند در قرآن کریم مکرر این آیه را تکرار می‌کند: «وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ» وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند.

خداوند متعال در قرآن کریم به طور صریح غیبت را نهی کرده است: «وَ لَا یَغْتَب بَعْضُکُم بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَن یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا / و هیچ یک از شما دیگری را غیبت نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟!».

برای دروغگویان چاهی در جهنم وجود دارد. دروغ گفتن و غیبت کردن سهل است. انسان نباید به کسی با حقارت نگاه کند زیرا از جایگاه او در نزد خدا خبر ندارد.